Laboratuvar teknisyeni 58 yaşındaki Sedat Ayhan, radyoloji teknisyeni 54 yaşındaki Mehtap Ayhan ve pratisyen hekim 24 yaşındaki Elif Nisa Ayhan, aynı hastanede sağlık hizmeti sunarak aile bağlarını güçlendiriyorlar.
Anne Mehtap Ayhan, ailesiyle birlikte aynı hastanede çalışmanın kendisine garip bir duygu verdiğini ifade etti.
Kızının çocukluk hayalini gerçekleştirdiği için duyduğu gururu dile getiren Ayhan, “Kızım buraya atandığında çok mutlu oldum. Büyüttük, emek verdik. Onun da idealleri vardı. Küçükken benimle birlikte hastaneye gelir, masama oturup resim çizerdi ve üstüne ‘Dr. Elif Nisa Ayhan’ yazardı. Hayalleri gerçekleşti ve yanımda geldiği bu hastaneye atandı. Hem bizim verdiğimiz emekler karşılık buldu hem de kızımın verdiği emekler topluma faydalı bir şekilde ortaya çıkmış oldu. Bu beni çok mutlu ediyor,” dedi.
“KİMSE AİLE OLDUĞUMUZU BİLMİYOR”
Baba Sedat Ayhan, eşi ve kızıyla aynı hastanede çalışmanın kendisi için gurur verici olduğunu söyledi.
Hastaneye kızı ve eşiyle birlikte geldiğini belirten Ayhan, “Biz baba, anne ve evlat olarak aynı kurumda çalışıyoruz. Evdeyken anne, baba, evlat ama iş yerinde o dengeyi koruyoruz. Kimse aile olduğumuzu bilmiyor. Burada meslektaşız ve o dengeyi sağlamak zorundayız. Aynı hastanede çalışmak çok güzel bir şey. Kızım atandı ve buraya geldi, çocukluğunun geçtiği yere şimdi şifa dağıtmaya geliyor. Allah yolunu açık etsin,” dedi.
“KÜÇÜKKEN DOKTORUMDU, ŞİMDİ MESLEKTAŞIM OLDULAR”
Hastanenin Çocuk Acil Servisi’nde pratisyen hekimlik yapan Elif Nisa Ayhan, anne ve babasının sağlık çalışanı olmasının bu mesleği seçmesindeki en büyük etken olduğunu aktardı.
Doktorluk hayalinin küçük yaşlarda başladığını belirten Ayhan, “Ben mesleğime aşık bir insanım. İlkokulda okuma yazmayı öğrendikten sonra defterimin etiketine adımın başına ‘doktor’ unvanı koyarak büyümüş bir insanım. Mesleğimi severek yapıyorum. Doktor olmak her zaman hayalimdi ve gerçek oldu. Ben bu hastanede büyüdüm. Anne ve babam burada çalıştığı için sürekli nöbetlerde yanlarına geliyordum, hasta olduğumda da buraya hasta olarak geliyordum. Şu an çalıştığım gözlem alanında çocukken tedavi görüyordum. Şimdi de ben çocukları tedavi ediyorum. Buradaki personel, çalışanlar, güvenlik görevlileri benim çocukluğumu biliyorlar. Buradaki doktorlar küçükken benim doktorumdu, şimdi meslektaşım oldular. Bu benim için güzel bir duygu,” dedi.
Ayhan, iş yerinde herkesin kendi sorumluluğunda olduğunu vurgulayarak, “Evde her şey daha farklı, kaç yaşına gelirsek gelelim aynı anne babanın çocuğuyuz. Ona göre davranıyoruz, şımarabiliyoruz, bir şeyler isteyebiliyoruz ama buraya gelince farklı oluyor. Kendi alanıma girdiğimde tamamen o alanın ve hastaların sorumluluğu bende oluyor. Hastane içinde ‘anne’, ‘baba’, ‘kızım’ değil de ‘Sedat Bey’, ‘doktor hanım’ diye hitap ediyoruz. Buraya gelince daha profesyonel çalışmamız için anne baba veya çocuk kimliğini kapının dışında bırakmamız gerekiyor. Dengeyi kurabiliyoruz, her şey güzel gidiyor,” şeklinde konuştu.
