Yunan yasa koyucular eşcinsel evliliği yasallaştıran bir yasa çıkararak Yunanistan'ı bunu yapan ilk Ortodoks Hıristiyan ülke olarak konumlandırdı.
REKLAMCILIKYunan parlamentosu Perşembe günü eşcinsel evliliğin yasallaştırılmasını onayladı; bu, etkili Yunan Ortodoks Kilisesi'nin direnişine rağmen bir başarıdır.
Anketler, Yunan halkının çoğunluğunun merkez sağ hükümetin hazırladığı ve dört merkez ve sol partinin desteklediği tasarıyı desteklediğini gösterdi.
Yunanistan Başbakanı Kyriakos Miçotakis için bu bir dönüm noktası.
Mitsotakis oylamadan önce şunları söyledi: "Bugün sevinçli bir gün çünkü yarından itibaren özgür bir devlette özgür vatandaşlarla bir arada yaşama köprüsü oluşturmak için aramızdaki bir engel daha kaldırılıyor."
Gökkuşağı pankartları sallayan destekçiler ve dini simgeler taşıyan ve dua eden tasarı karşıtları, Perşembe günü parlamento önünde ayrı küçük, barışçıl toplantılar düzenlediler.
Tasarı, evli ve çocuklu aynı cinsiyetten çiftlere tam ebeveyn hakları verecek. Ancak Yunanistan'da eşcinsel çiftlerin taşıyıcı anneler aracılığıyla ebeveyn olmalarını engelliyor; bu, şu anda sağlık nedenleriyle çocuk sahibi olamayan kadınlara sunulan bir seçenek.
Kıdemli piskoposlardan oluşan yönetimdeki Kutsal Sinod, tüm milletvekillerine itirazlarını özetleyen mektuplar gönderdi. Benzer ifadelere sahip bir genelge, ülkedeki tüm Ortodoks kiliselerinde Pazar ayinleri sırasında okundu ve dini gruplar öneriye karşı halk protestoları düzenledi.
Kilise, eşcinsel evliliği geleneksel aile modeline yönelik bir tehdit olarak görüyor ve bu modele verilen desteğin birçok Avrupa ülkesinde azalan doğum oranlarına çözüm bulmaya yardımcı olabileceğini savunuyor.
Bu görüşe destek, merkezi İstanbul, Türkiye'de bulunan Ekümenik Patrikhane de dahil olmak üzere diğer Ortodoks ülkeler tarafından da dile getirildi.
Ortodoks çoğunluklu ülkelerin tümü, eşcinsel haklarının kamuoyu tarafından kabul edilmesinin Batı Avrupa'ya göre daha endişe verici olduğu doğu ve güney Avrupa'da bulunuyor.
Eşcinsel evliliği çevreleyen siyasi ortam karmaşık, ancak AB çapındaki politikacıların Haziran ayında blok çapında yapılacak seçimler öncesinde farklılıklarını ortaya koymaya istekli olduğu bir dönemde nadir bir fikir birliği sunuyor.
