Yapılan kapsamlı bir araştırmada, Covid-19 geçiren 40 hasta üzerinde detaylı bir DNA analizi gerçekleştirildi. Kalıcı koku kaybı yaşayan bireylerin, UGT1A1 geninde DNA metilasyon düzeylerinin %14 daha düşük olduğu belirlendi.
Epigenetik kavramı, genetik yapıda bir değişiklik olmaksızın çevresel etkenlerin genlerin işleyişini nasıl etkilediğini ifade eder. Araştırma bulguları, bu tür değişimlerin koku kaybı ile bağlantılı olabileceğini göstermektedir.
Araştırmacılar, DNA metilasyonundaki değişikliklerin bir biyobelirteç olarak kullanılması sayesinde, koku kaybı riski taşıyan bireylerin erken tespit edilebileceğini belirtti. Bu gelişme, uzun süreli koku kaybı yaşayan hastalar için daha etkili tedavi yöntemlerinin geliştirilmesine olanak tanıyacaktır.
Uzun Süreli Koku Kaybı İçin Yenilikçi Tedavi Yaklaşımları Geliştirilebilir
Moleküler Biyoloji ve Genetik Bölümü Öğretim Üyesi Dr. Elif Sibel Aslan, DNA metilasyonunun gen ifadesini düzenleyen önemli bir mekanizma olduğunu vurguladı. Çalışmanın, Covid-19 sonrası kalıcı hale gelen koku kaybının yalnızca virüsün doğrudan etkisine değil, aynı zamanda epigenetik değişikliklere de bağlı olabileceğini gösterdiğini aktardı. Aslan, “Bu durum, gelecekte epigenetik tabanlı tedavilerin geliştirilmesi için umut verici bir adım olabilir ve bir biyobelirteç olarak kullanılabilir” şeklinde konuştu.
Aslan, araştırmada Prof. Dr. Aytuğ Altundağ, Dr. Savaş Gür, Prof. Dr. Mehmet Dokur, Doc. Dr. Gülsen Meral, Dr. Mehmet Akif Baktır, Dr. Lütfiye Karcıoğlu Batur ve Moleküler Biyolog Zeyneb Nur Akçay gibi önemli isimlerin yer aldığını belirtti. Ayrıca, London Metropolitan Üniversitesi’nden Prof. Dr. Kenneth White, “Eğer bu epigenetik değişimler tersine çevrilebilirse, Covid-19’un neden olduğu uzun süreli koku kaybı için yenilikçi tedavi yaklaşımları geliştirilebilir” değerlendirmesinde bulundu.
