Ordu’da bir kadın, eşi tarafından sürekli olarak kıskanıldığını, üzerindeki baskının arttığını ve kendisi ile ilk evliliğinden olan kızlarının can güvenliğinin tehlikede olduğunu belirterek boşanma davası açtı. Kadın, ayrıca eşinin büyü yaptırdığını ve evin sorumluluklarıyla ilgilenmediğini ileri sürerek maddi ve manevi tazminat talep etti.
Davalı erkek ise, eşinin agresif bir yapıda olduğunu, kendisini darp ettiğini ve sık sık bahanelerle ayrı yattığını ileri sürerek, kadının davasının reddedilmesini ve kendi davasının kabul edilmesini istedi.
Ordu 2. Aile Mahkemesi, davalı erkeği tam kusurlu bularak, aşırı kıskanç tavırlar sergileyen, kadının evden çıkmasına izin vermeyen, nikahta sahte takı takan ve kadına hakaret eden biri olarak tanımladı. Mahkeme, tarafların boşanmasına karar verirken, erkeğin kadına aylık 1000 lira nafaka ile 40 bin lira maddi ve 40 bin lira manevi tazminat ödemesine hükmetti.
Erkeğin istinaf başvurusu üzerine dosyayı inceleyen Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi, tarafların sosyal ve ekonomik durumlarını göz önünde bulundurarak erkeğin kadına toptan 30 bin lira nafaka ödemesine karar verdi. Diğer itirazları ise reddetti.
İstinaf kararına yapılan temyiz başvurusu sonrasında dosya Yargıtay’a ulaştı. Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, toplanan deliller ışığında yerel mahkeme kararını hukuka uygun bularak onadı.
Dairenin kararında, “Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması, 6100 sayılı Kanun’un 371. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı halinde mümkündür. Temyiz edilen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kurallarına uygun olup, davalı erkek tarafından temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.” ifadelerine yer verildi.
